seriale-asd

Yugi_2142 pisze:Dziś zacząłem i skończyłem oglądanie pierwszego sezonu.

Podziwiam i rozumiem. Ja też tak miałam z pierwszą serią dlatego teraz cierpię kiedy trzeba czekać na kolejny odcinek drugiej serii. Ku mojej radości dziś pojawił się odcinek czwarty. Już nie mogę się doczekać.

Jasny gwint, dwa miesiące z Downton minęły jak z bicza strzelił. Ten serial zasługuje na wszelkie możliwe nagrody, ledwo skończyłem ostatni odcinek już za nim tęsknię.

Ma być trzeci sezon, ale dopiero na jesieni. Na pocieszenie będzie jednak odcinek specjalny na święta.

Szkoda, że już jestem po
Nie wiem co jest takiego w tym serialu, że nie mogę się od niego oderwać - fascynujące intrygi? świetna muzyka? a może dopracowany scenariusz?? Najpewniej wszystkie z powyższych skoro serial uplasował się gdzieś w mojej pierwszej trójce z tego sezonu.
Dobrze, że będzie trzeci sezon

No i jeszcze odcinek świąteczny

Violet jest najlepsza w tym swoim oburzeniu niektórymi sprawami. W tym sezonie można było też dostrzec jej bardziej ludzką twarz.

No właśnie - ona wcale nie jest aż tak konserwatywna jak się wydawało na początku.
Owszem - śmieszą jej teksty jak ten dotyczący gramofonu ale w sprawach "życiowych" okazuje się bardzo ludzka i wyrozumiała.

Po pierwszym odcinku pomyślałem skąd te zachwyty nad tym serialem. Ale od drugiego wciągnąłem się bez reszty. Dobry scenariusz i genialne aktorstwo. Maggie Smith jest klasą samą w sobie. Co prawda końcówka drugiego sezonu trąci nieco stęchłą telenowelą ale można na to przymknąć oko.

Co prawda końcówka drugiego sezonu trąci nieco stęchłą telenowelą ale można na to przymknąć oko.

Dla mnie już tak mniej więcej od połowy drugiego sezonu serial zrobił się mocno telenowelowy. Nie wiem czy to zmęczenie materiału z mojej strony ale pierwszy sezon wydawał mi się jakiś poważniejszy, a start drugiego dawał nadzieję na kontynuację. Tymczasem wszystko zaczęło się robić dziwne, bohaterowie zaczęli przyjmować "telenowelowe" pozy, zachowywać się przesadnie ekspresywnie. Momentem kulminacyjnym dla mnie była akcja Od razu pomyślałem wtedy: "Bankowo, gwiazdą następnego docinka będzie zły brat-bliźniak". Szkoda że serial schodzi do tego poziomu... :roll:

I już po drugim sezonie. Nie mogę doczekać się trzeciego. Jak zawsze wszystko co dobre szybko się kończy. Niezmiennie uwielbiam ten serial.

Yugi_2142 pisze:Szkoda że serial schodzi do tego poziomu... Rolling Eyes

Dzieje się tak z każdym serialem bez wyjątku - Na początku przeżywamy zachwyt i z wypiekami na twarzach śledzimy losy naszych ulubionych bohaterów. Z czasem nasze emocje ulegają ostudzeniu a i scenarzystom zaczyna brakować pomysłów.
Jak na razie w DA jestem gdzieś pośrodku mojej przygody z tym serialem - bardzo go lubię i wyczekuję a z drugiej strony ręce mi opadają jak widzę bezradność w tej beznadziejnej miłości



No i nietoperzyca okazała się zbyt łagodna w swoim tradycjonalizmie - wolałem jak za strachem w oczach mówiła, że lepiej nie podchodzić do tej elektryczności A szlachetność Roberta Crawleya? Ten incydent z pokojówką również nie mogę dopasować do jego wizerunku.

Jest więc kilka rzeczy, które mniej mi się podobają ale nie są na tyle istotne, żeby wpływały na moją ocenę ogólną tego serialu: 8,5/10

Dla tych którzy tęsknią za DA w oczekiwaniu na trzecią serię polecam coś o podobnej tematyce. ;-)

http://www.filmweb.pl/serial/Pan+wzywa% ... 1988-95837

Mam wrażenie że twórcy DA trochę zaczerpnęli tematykę serialu.

A dla mnie incydent z pokojówką jest zrozumiały. Czuł się samotny i nikomu niepotrzebny. Żona i córki znalazły dla siebie zajęcie przy rannych. Każdy miał coś do zrobienia, tylko nie on. Nagle jego żona nie ma dla niego czasu, w wojsku go nie chcą, córki mają swoje życie i wtedy on uświadamia sobie, że nikt go nie potrzebuje, że rodzina i służba radzą sobie świetnie bez niego. Do tego dochodzi kryzys wieku średniego i kiedy ładna kobieta okazuje mu zainteresowanie, to dużo nie trzeba żeby i on zwrócił na nią uwagę.

Cudowny, świąteczny odcinek specjalny. Już się nie mogę doczekać trzeciej serii.

Mój Boże, jak przyjemnie wrócić do tego serialu. Idealny "odchamiacz" na dzisiejsze czasy

Oj, długo się opierałam i po "Downton Abbey" nie sięgałam. I miałam rację.
Tylko, że jesień przyszła, kaloryfery zimne a spacery też chłodne się zrobiły, to zerknęłam na pierwszy odcinek.
No i teraz, przez jakiś czas, będę bardzo zajęta, bo serial chwycił i trzyma mocno.

Doskonały serial! Co ciekawe jak tak na niego popatrzeć to w sumie nic się tam aż takiego nie dzieje... - ot zwykłe dramaty rodzinne ale jakie! Jest w nim jeszcze coś ciekawego - ma potężny magnes, który nie pozwala się oderwać od oglądania i spokój, dzięki któremu oglądanie to nie tylko świetna rozrywka ale i odpoczynek.

-- 25.12.2012 21:34 --

Zaraz zaraz.. to 3x08 nie był końcem sezonu??
Zakończyło się taką idyllą podczas meczu, że nawet nie sprawdziłem a teraz coś mi tu nie pasuje i dochodzą mnie słuchy, że to nie był koniec... - To jak to jest z tym trzecim sezonem?

Wczoraj, tak samo jak w zeszłym roku na Boże Narodzenie, ukazał się odcinek świąteczny.

Miło by było móc go ściągnąć w asd

Jarmisz już tłumaczy.

Cholera przeczytałem spoiler jakiegoś dupka w komentarzach pod relkiem... (na piracie)
No normalnie mi się odechciało oglądać...

-- 09.01.2013 19:09 --
Ciekawy prezent na święta dla fanów zgotowali producenci, ciekawy...