Wszystko o serialach
https://seriale-asd.eu/
Niewielka, śliczna osóbka, która okazuje się wulkanem energii W sumie jest cały czas na ekranie i oczu nie można od Niej oderwać. A reszta - jak pisze Shedao - owszem, trzeba lubić taką konwencję, ale jak się lubi, to ostatnio nie pojawiło się nic lepszego w tym zakresie 
AmenHelventis pisze:Właśnie wróciłem z seansu "Bękartów Wojny" [...] Tarantino w czystej postaci. Film świetny, bardzo tarantinowski, pełno gagów, typowe dla reżysera długie dialogi w zasadzie o niczym, lecz wywołujące uśmiech na ustach.
Również obejrzałem i choć może nie uznaję tego filmu za najlepszy w dorobku reżysera, to uważam, że to naprawdę kawał świetnego kina Co prawda, nadal - w moim odczuciu - nie udało się reżyserowi stworzyć tak kapitalnych linii dialogowych jak we "Wściekłych psach" (to jest chyba w ogóle mój ulubiony film Tarantino") czy "Pulp Fiction", ale i tak większość współczesnych scenarzystów mogłaby się od niego uczyć. Jako że nie jestem fanem "Death Proof" (to nie jest zły film, ale - przynajmniej w tej naszej, europejskiej dłuższej wersji - zwyczajnie momentami nudny), byłem bardzo przyjemnie zaskoczony, że tym razem Tarantino idealnie rozłożył akcenty między absurdalnymi dyskusjami a charakterystyczną dla niego akcją - też dość groteskową Celebruje oczywiście przemoc - ech, dlaczego nie lubię chodzić do kina? - bo nie znoszę, jak za mną ktoś odczuwa obrzydzenie na widok dosłownego skalpowania nazistów i daje temu głośny wyraz - czyż nie może "brzydzić się" w ciszy? - ale ta jest na tyle komiksowa, że trudno tu mówić o jakieś apoteozie, co często zarzuca się twórcy "Jackie Brown". Film to fikcja, Tarantino nigdy nie głosił, że ma plan nakręcić film historyczny (choć fakt, Yugi ma rację, pewnie niektórym warto wyjaśnić tę różnicę). Reżyser stale się bawi oczekiwaniami widza, uśmierca postaci jak Mu się podoba, co z reguły nie zgadza się z przewidywaniami, a losy świata w tym filmie oczywiście mają się nijak do tego, co znamy z podręczników. Ale to jest właśnie nieodparcie śmieszne A Brad Pitt ma genialny - włoski - akcent (w ogóle to jedna z zabawniejszych scen w filmie). 
Dosłownym "poprzednikiem" jest "Revolver" - http://www.imdb.com/title/tt0365686/ - film żenujący, manieryczny, kompletnie moim zdaniem nieudany, więc można powiedzieć, że w sumie jest Ritchie na krzywej wznoszącej, bo faktycznie "RocknRolla" jest filmem niezłym, choć też do "Lock, Stock and Two Smoking Barrels" czy wspomnianego "Snatch" z reguły się nie zbliżaYugi_2142 pisze:
Obejrzałem też niedawno RocknRolla, kolejny gangsterski wynalazek Guya Ritchiego. Flim stylem wyraźnie nawiązuje do Porachunków, nie wytrzymuje jednak porównania z rewelacyjnym poprzednikiem.
polecam serdecznie. to obejrzalem i nie żałuję. Sympatyczny film, nie nudzący i nie taki głupi. Jak ktoś lubi takie, to walić śmiało. i rekomendacją zarazem. Sceny są mocne. Bardzo mocne... Piła-level mocne. Tyle, że tutaj bardziej to trzepie widza, bo przemoc jest samym sednem filmu i na nią od początku do końca jest kładziony największy nacisk.:D
). Ogólnie horror OK, co prawda niezbyt straszny, no ale do mnie już mało co poza ultra realistic gore przemawia Tradycyjnie Shedao mnie wkurza, czemu tradycyjnie dam wyrazShedao Shai pisze: Galerianki
dobra już tłumaczę. Było nas trzech, był ranek (tzn okolice 13), byliśmy bardzo wczorajsi po przyjemnej imprezce, i wpadłem na "genialny" pomysł: "chłopaki, idziemy na Galerianki!!" - tak, bylem na nich w kinie.
No cóż.
Polskie kino wciąż się nie podniosło po upadku komuny. Skoro ten film jest okrzynięty jednym z lepszych i prawdziwszych... śmialiśmy się do rozpuku, fakt. Zabawa może i lepsza niż na Bękartach. Ale chyba nie o to chodziło twórczyni. Nieprzekonywujące postacie, kiepskie aktorstwo, żałosne teksty i pseudoartystyczne ujęcia jakże typowe dla polskich filmów aspirujących do czegoś wyżej niż komedia romantyczna. Bardzo. Mocno. Odradzam :/
Nie tyle oceną samych "Galerianek" mnie zdenerwował, bo to rzeczywiście specyficzny film jest (ma dobre momenty - świetna niby nie taka straszna, a jednak dysfunkcyjna rodzina - mąż i żona w kapitalnych kreacjach Barcisia i Kuny, niezłe zdjęcia, wcale nie pseudoartystyczne, ale ogólnie ma się poczucie pewnej nieautentyczności tego wszystkiego, jakiegoś wykalkulowania), ale rzecz rozchodzi się o typowe, bzdurnie powielane zdanie, że polskie kino to dno A wymieniłem tylko filmy, które widziałem i zapamiętałem na tyle, żeby od ręki wymienić tytuł i reżysera, bez spoglądania w jakieś zestawienia. Na dodatek są to wszystko filmy dość nowe, nie sięgam po starsze rzeczy. Wszystkie te filmy prezentują poziom spokojnie europejski, niektóre są najzwyczajniej w świecie wybitne (jak choćby film Szumowskiej czy "Rysa" Rosy), inne znakomite (jak ekranizacja prozy Masłowskiej), każdy co najmniej dobry. Naprawdę warto - zanim się coś powie - pooglądać trochę, dać sobie czas na przemyślenie, a nie powtarzać to, co inni mówią A tu się przyczepię do jednego detaluShedao Shai pisze: Martyrs
Nie ma co tu się rozpisywać nad fabułą, bo mknie ona szybko, i co z tego że przybliżę początek jak 15 minut później jest już zupełnie co innego
Powiem tak. Każdy fan slasherów powinien to obejrzeć. Film jest francuski i to czuć... znaczy czuć odmienność, że nie jest to produkcja US and A. I to nawet nie na minus.
Martyrs otrzymał w kinach francuskich kategorię 18<, co już jest na prawdę osiągnięciem
Chociaż pierwsza część filmu podobała mi się dużo bardziej niż druga. Ta rzeź w domu... chciałbym zobaczyć miny tych, którzy przyszli to potem posprzątać
Polecam miłośnikom mocnych wrażeń. A reszcie nie. nawet mi przetrzepało trochę czachę
Oczywiście, również uważam, że film jest zdecydowanie godzien zobaczenia, ale już określenie "Piła-level" mnie bawi "Piła" przy "Martyrs" to dziecinna igraszka, poziom eskalacji przemocy w filmie francuskim idzie znacznie dalej. "Piła" to zabawa, nikt chyba przy zdrowych zmysłach nie traktuje tego na poważnie, stąd i przemoc odbiera się inaczej. W "Martyrs" przemoc ma zupełnie inny wymiar, rzekłbym metafizyczny, nie tyle nawet przeraża to, co widzimy, ale to, co człowiek ogólnie może zrobić. "Martyrs" bliżej do "Inside" - też filmu francuskiego, czy też w ogóle kina eksploatacji, niż do typowo rozrywkowej"Piły". Na szczęście Shedao pisze o tej różnicy, więc czepiam się tylko analogii Typowy, nowy fan horroru, który lubi łagodne i zabawne wybijanie młodzieży nie bardzo ma tu czego szukać. Szybko znudzi się chwilami przestojów, zniesmaczy tym, co można zrobić z ludzkim ciałem, pogubi w końcówce Inna też jest filozofia filmu - w typowym slasherze mamy łobuza, którzy "rzeza" głupawych przypadkowych bohaterów. W "Martyrs" nic takiego się nie dzieje. Bostonq pisze: Tradycyjnie Shedao mnie wkurza, czemu tradycyjnie dam wyraz
Trudno dyskutować, gdy ktoś wyznaje bez żenady swoją ignorancję w temacie, a na dodatek wysuwa sądy kategoryczne Widzisz, nie miałeś okazji zetknąć się np. z najnowszą rolą Borysa Szyca w "Wojnie polsko-ruskiej" - ciekawe, co byś powiedział na temat Jego gry i tego, jak podaje specyficzny przecież tekst. Nie bez powodu jednak mówi się o jego kreacji, że to poziom oscarowy i to w tym jak najbardziej pozytywnym tego słowa znaczeniu. Nie widziałeś Jadwigi Jankowskiej-Cieślak w "Rysie" - rola to na poziomie światowym, w normalnym kraju mielibyśmy ciąg nagród i powszechne uznanie. Tyczy się to również Krzysztofa Stroińskiego, który gra Jej męża. To bodaj najbardziej niedoceniany polski aktor. A jeszcze mamy Mariana Dziędziela w "Weselu", który charyzmą dorównuje największym aktorom tzw. zagranicznym. I tak można by wymieniać długo, ale po co, bo przecież nie widziałeś, nie masz ochoty oglądać, bo WIESZ, że "śmierdzi". Ciekawe, tylko skąd? Prekognicja jakaś? Hokus-pokus? Więcej nie będę więc tłumaczył, bo to trochę rozmowa ślepego z głuchym o kolorach Jednak filmy takie jak "Dzień świra" czy "Pręgi" uważam za filmy, które na zawsze przejdą do kanonu polskiego kina, no może "Pręgi" nie do końca, bo nie jest to film aż tak znany. Ale wracając do waszej "rozmowy", a konkretnie do wypowiedzi Bostonq o "Wojnie Polsko-Ruskiej", którą miałem (wątpliwą)przyjemność obejrzeć. Szczerze powiem, dawno nie oglądałem filmu, którego końca nie mogłem się doczekać, a jedynym co skłoniło mnie do obejrzenia całości było nadzieja, że może jeszcze coś z tego będzie. Co do roli Szyca, to muszę się zgodzić, genialna (moment zabawy włącznikiem do światła - bezczenny), zresztą gra większości aktorów była dobra, co nie zmieniło faktu, że film słabiusieńki. Może nie zrozumiałem jego przesłania, może jeszcze nie dorosłem do tego filmu, ale jedno jest pewne, mimo świetnej roli Borysa nie polece go nikomu ... a potem zdziwko. Bo właściwie gore w 6tce było zaskakująco mało. Większość późniejszych zagadek opierało się bardziej na konieczności dokonywaniu wyboru przez bohatera, niż na szokowaniu krwawością egzekucji. Ciekawe to było, nie powiem. W Piłach zawsze tortury miały swój cel i przyczynę, tu na nie położono jeszcze większy nacisk. 
), niezwykle wysoko cenię sobie np. "Wysyp żywych trupów", czyli komedię twórców "Spaced" i "Hot Fuzz". Ale w sumie nie straciłby nic, gdyby tego nie zrobił.