seriale-asd

A mi akurat się bardzo podobał, szczególnie ironiczny klimat XIX wieku. I fajnie, że wyjaśnili co z Moriartym bo to chyba najlepsza postać tego serialu.

A czy wyjaśnili, jak przeżył upadek z dachu, a może zrobili to w "świetnym" odcinku weselnym, bo był tak "wciągający", że parę razy mi się przysnęło
Stąd też nie śpieszy mi się do oglądnięcia tego odcinka, bo mam podobnie jak asd, zaczyna mnie ten serial nudzić.

Jak Sherlock przeżył upadek zostało wyjaśnione na początku 3 sezonu. Odcinek ze ślubem faktycznie trochę naciągany ale środkowe odcinki przeważnie były słabsze.

No przecież Sherlock na końcu mówi chyba, że coś źle zrozumiałem.

Czyli jednym słowem nic nie wyjaśnili. Pewnie sami nie wiedzieli, jak z tego wybrnąć, więc zrobili z widza głupka. Zupełnie jak z zakończeniem Lost

Odcinek weselny czy ten ostatni z panną młodą skutecznie zniechęcił mnie do dalszego oglądania Sherlocka. Oczywiście jak będziecie nad nim achać to oglądnę ale w przeciwnym wypadku raczej sobie odpuszczę. Sherlock dawno stracił już swój niegdysiejszy blask.

Z przyjemnością sobie zerknę, może uda się powrócić do formy prezentowanej w drugim sezonie, bardzo bym sobie tego życzył. Problem w tym , że wiele zdążyłem zapomnieć i myśląc o podejściu do kolejnej serii musiałbym poprzednie raz jeszcze odtworzyć, te dwuletnie przerwy...

Nie mogę się doczekać kolejnego sezonu Sherlocka! Tyle już wyczekane a tu jeszcze i jeszcze... swoją drogą pewnie będę musiała zaczać oglądać od nowa, bo dużo mi uciekło z pamięci

Już jest 4. sezon.
I nawet znajdziemy do niego u nas literki.

Raczej ze średnim entuzjazmem zabrałem się za oglądanie pierwszego odcinka czwartego sezonu. Na szczęście producenci wyciągnęli wnioski i pogonili scenarzystów, którzy podsunęli reżyserowi te ostatnie dwa, koszmarne odcinki związane z tematyką ślubną. Czwarty sezon to powrót dawnego, dobrego Sherlocka, który potrafił urzekać i ciągnąć za sobą rzeszę widowni.
Oczywiście odcinek nie jest pozbawiony wad i błędów jednak nie przeszkadza to w pozytywnym odbiorze całości i czerpaniu satysfakcji z oglądania.
Sherlock znowu w formie!

W średniej formie jak dla mnie.
Pierwszy odcinek raczej średni, kilka ciekawych momentów i to w zasadzie tyle, nie był zły, nie był też dobry, takie 6/10, może z plusem za Jestem świeżo po powtórce Sherlocka, gdzie nawet trzeci, najsłabszy sezon, przypadł mi do gustu przy drugim podejściu. Bardzo liczyłem, na powrót do poziomu z dwóch pierwszych sezonów, póki co tego nie widzę.

Podpisuję się obiema rękami pod tym co napisał kapryk, mam takie same odczucia.
Liczę że w drugim i trzecim odcinku będzie lepiej.

Drugi odcinek jest bardzo dobry, dzieje się dużo i jest ciekawie, pojawia się interesujący wątek rodzinny i chyba zapowiedź powrotu, imho forma jest.
Szkoda tylko, że tych odcinków jest tak niewiele, został mi tylko jeden.

Zaiste w końcu doczekaliśmy się bardzo dobrego odcinka. Na szczególną uwagę zasługuje wykreowanie postaci szalonego milionera i pseudo filantropa - Culvertona Smitha.


Minusem natomiast było przekombinowanie scenariusza - plan był tak chytry i tak dokładny, że nie ma możliwości by udał się w realu - zbyt wiele czynników. No i to zakończenie - niczym wisienka na torcie ale w tym przypadku w negatywnym tego słowa znaczeniu. Efekt "wow" jaki zapewne miała wywołać ostatnia scena, w moim przypadku wyciągnęła z mojej krtani jedynie jakieś stęknięcie w stylu: "eee".

Za bardzo i za dużo kombinacji umieszczono w tym odcinku przez co wyglądało to jakbym oglądał jakieś pokręcone, Japońskie anime gdzie dzieją się takie cuda a nie dobrego, Brytyjskiego Sherlocka..

Przekombinowany, poczekaj aż zobaczysz "The Final Problem". Odcinek w typowym dla Moffata stylu.

Bo trzeba sobie zrobić maraton, by zobaczyć, jak splatają się wątki i ile mamy nawiązań. Nadrabiam Sherlocka z mamą, która nigdy nie widziała tego serialu, i jestem pod wrażeniem, że mimo podziału na sezony wszystko się ze sobą splata.

"Przekombinowany" to dobre słowo, które oddaje to co dzieje się w trzecim odcinku. Moim zdaniem scenarzyści już dochodzą do granic absurdu tylko po to, by kolejny raz zaskoczyć widza i to za wszelką cenę.
Wysoko ustawili poprzeczkę - to fakt, ale to wcale nie znaczy, że każdy odcinek ma być skomplikowany i dziwniejszy niż poprzedni. A taki cel sobie właśnie ustanowili.
Kolejny raz przytoczę przykład wisienek na torcie - jedna jest pyszna ale jedząc je jedna za drugą szybko nas zemdli.
A szkoda bo brakuje mi "zwykłych" odcinków, gdzie sherlock rozwiązał by jakąś ciekawą zagadkę kryminalną. To właśnie dlatego drugi odcinek tego sezonu był najlepszy choć też był przesadnie "przekombinowany"

Trochę mnie znudził ten sezon, też uważam, że był przekombinowany. Dużo namieszane, ale większość zwrotów akcji kompletnie po mnie spłynęła. Na dobrą sprawę zapamiętałem jedynie wstawki z Moriartym, z genialna sceną ze słuchawkami na czele. Mogą stawać na głowie a drugiego takiego szwarccharaktera nie wymyślą.