autor: Wowka » 18 lipca 2009, 20:02
Dzięki za wskazówki, tak zrobię
Added after 5 minutes:
Brytyjczycy go uwielbiają. John Cleese nazywa go najśmieszniejszym facetem w Anglii. Jego nieprzeciętny talent komediowy musiał prędzej czy później zostać wykorzystany w filmie. Eddie Izzard najbardziej jednak lubi swoje jednoosobowe występy przed kompletem publiczności, kiedy to często przebiera się w damskie ciuszki. Mówi o sobie, że jest heteroseksualnym transwestytą lub męską lesbijką, zazdrosną o kobiece piersi. A komikiem został przy okazji.
Jego rodzice, John i Dorothy, to Brytyjczycy, ale Eddie urodził się w Jemenie, gdy byli tam w interesach. W 1964 roku wrócili na Wyspy: najpierw zamieszkali w Bangor w Irlandii Północnej, potem w Skewen w Walii, aż wreszcie, po śmierci Dorothy, osiedlili się w Bexhill-on-Sea w 1969 roku. Eddie uczęszczał do St John's School w Porthcawl w Walii. Potem dostał się na University of Sheffield w Anglii, ale opuścił uczelnię przed ukończeniem studiów. Wtedy właśnie pomyślał o karierze komika. Wszystko zaczęło się od występów ulicznych w słynnym Covent Garden w Londynie, podczas których siadał na unicyklu, wyswobadzał się z kajdanków i brał udział w pojedynkach na miecze. Cały czas oczywiście „mówił, mówił, mówił i po prostu nie przestawał mówić”. Mimo że nierzadko grywał potem w poważnych sztukach teatralnych, twierdzi, ze woli swój własny świat „pieczołowicie wypracowanych bzdur”.
Eddie zadebiutował na scenie na londyńskim West Endzie w 1993 roku ze swoim show „Live at the Ambassadors”. Otrzymał za niego pierwszą British Comedy Award oraz nominację do prestiżowego Oliviera. Rok później zaprezentował show „Unrepeatable”, by następnie zagrać obok Lindsay Duncan w sztuce Davida Mameta „The Crypotogram” oraz przedstawieniu „900 Oneonta”. W 1995 roku wcielił się w tytułowego bohatera dramatu Christophera Marlowe’a „Edward II”. Z prezentowaniem swojego kolejnego show, „Definite Article”, za który dostał drugą British Comedy Award, nie ograniczył się do Wielkiej Brytanii - udał się m.in. do Nowego Jorku. Zaraz potem zadebiutował w amerykańskiej telewizji w jednym z odcinków „Opowieści z krypty” pt. „Confession”.
Po raz pierwszy na dużym ekranie pojawił się w 1996 roku w „Tajnym agencie” Christophera Hamptona, adaptacji powieści Josepha Conrada z Robinem Williamsem i Bobem Hoskinsem. Wcielił się w złowrogiego ambasadora-anarchistę Vladimira. Następnie przez miesiąc bawił nowojorską publiczność swoim przedstawieniem „Glorious”. W 1998 roku Todd Hayes powierzył mu rolę obrotnego menedżera w „Idolu”, filmie o czasach świetności glam rocka, w którym paradoksalnie nosił mniejszy makijaż niż pozostali aktorzy. Zaraz potem partnerował Umie Thurman i Ralphowi Finnesowi w pełnometrażowym „Rewolwerze i meloniku”, gdzie przeistoczył się w paskudnego, żującego gumę damskiego boksera, ochroniarza Seana Connery’ego. Następnie jego show „Dress to Kill” emitowane w HBO w 1999 roku przyniosło mu dwie nagrody Emmy: dla najlepszego aktora i scenarzysty. Komik pamiętał także o scenie, na której wystąpił jako... komik Lenny Bruce w przedstawieniu „Lenny” Petera Halla na West Endzie.
Rok 1999 zakończył dwoma rolami: złego króla disco Tony’ego Pompadour walczącego z Benem Stillerem, Geoffrey’em Rushem i Janeane Garofalo w „Superbohaterach”, oraz Petera Hume’a w „The Criminal”. Także w 2000 roku nie spoczywał na laurach. Zaczął od objeżdżania Ameryki ze swoim jednoosobowym przedstawieniem „Circle”. Potem sportretował niemego aktora Gustava von Wangenheima w „Cieniu wampira”, a następnie Charliego Chaplina w „Zakazanej namiętności” Petera Bogdanovicha. W komedii „Szpiedzy tacy jak my” z 2001 roku wystąpił obok Matta LeBlanca, a w „Revenger’s Tragedy” Alexa Coxa – obok Dereka Jacobi i Christophera Ecclestona. Przez drugą połowę 2003 roku prezentował Amerykanom, Australijczykom i Nowozelandczykom swoje show „Sexie”. Za występ w przeniesionym na Broadway przedstawieniu „A Day in the Death of Joe Egg” otrzymał w 2004 roku nominację do nagrody Tony.
W tym samym roku Eddie znalazł się w obsadzie „Ocean’s Twelve. Dogrywka” Stevena Soderbergha, a rok później - pełnometrażowego musicalu Johna Turturro „Romance & Cigarettes”. W 2006 roku użyczył głosu zgryźliwemu misiowi koala, Nigelowi, w animacji „Dżungla”, zagrał główny czarny charakter, Profesora Bedlama, w komedii Ivana Rietmana „My Super Ex-Girlfriend” z Umą Thurman, a także pojawił się w obrazie „Across the Universe”.
Eddie był bohaterem dwóch dokumentów: „TX”, zrealizowanego przez BBC, oraz „Glorious: The Road Movie”, wyemitowanego przez Channel 4. Był także narratorem filmu o Davidzie Bowie, będącym częścią serii „Legends” wymyślonej przez stację VH1.
Eddie bezskutecznie starał się o rolę w „Lidze niezwykłych dżentlemenów” oraz we „Władcy Pierścieni”.
Jego show mają pewne stałe elementy: odwołania do dżemu, banjo i bananów, do imion Jeff, Kev i Steve, oraz do historii świata i Biblii. Eddie często bawi się w mima, mówi pod nosem lub w obcych językach, zwłaszcza po francusku i niemiecku. Lubi naśladować głosy innych, szczególnie Jamesa Masona (gdy udaje Boga), Seana Connerego (gdy udaje Noego) oraz pani Badcrumble (co do jej faktycznego istnienia nie ma jednak pewności).
Linki:
http://www.joemonster.org/filmy/15445/E ... ie_napisy)
http://www.joemonster.org/filmy/17648/E ... a_w_Anglii
http://www.joemonster.org/filmy/16726/E ... ie_napisy_
http://www.joemonster.org/filmy/14788/E ... ie_napisy_
http://www.joemonster.org/filmy/14345/E ... ie_napisy_
http://www.joemonster.org/filmy/14707/E ... ie_napisy)
http://www.joemonster.org/filmy/14948/E ... ie_napisy_
Jest parę fragmentów przetłumaczonych, ale jest jego 7 skeczy. Mam nadzieję, że kogoś to zainteresuje
Dzięki za wskazówki, tak zrobię
[size=75][color=#999999]Added after 5 minutes:[/color][/size]
Brytyjczycy go uwielbiają. John Cleese nazywa go najśmieszniejszym facetem w Anglii. Jego nieprzeciętny talent komediowy musiał prędzej czy później zostać wykorzystany w filmie. Eddie Izzard najbardziej jednak lubi swoje jednoosobowe występy przed kompletem publiczności, kiedy to często przebiera się w damskie ciuszki. Mówi o sobie, że jest heteroseksualnym transwestytą lub męską lesbijką, zazdrosną o kobiece piersi. A komikiem został przy okazji.
Jego rodzice, John i Dorothy, to Brytyjczycy, ale Eddie urodził się w Jemenie, gdy byli tam w interesach. W 1964 roku wrócili na Wyspy: najpierw zamieszkali w Bangor w Irlandii Północnej, potem w Skewen w Walii, aż wreszcie, po śmierci Dorothy, osiedlili się w Bexhill-on-Sea w 1969 roku. Eddie uczęszczał do St John's School w Porthcawl w Walii. Potem dostał się na University of Sheffield w Anglii, ale opuścił uczelnię przed ukończeniem studiów. Wtedy właśnie pomyślał o karierze komika. Wszystko zaczęło się od występów ulicznych w słynnym Covent Garden w Londynie, podczas których siadał na unicyklu, wyswobadzał się z kajdanków i brał udział w pojedynkach na miecze. Cały czas oczywiście „mówił, mówił, mówił i po prostu nie przestawał mówić”. Mimo że nierzadko grywał potem w poważnych sztukach teatralnych, twierdzi, ze woli swój własny świat „pieczołowicie wypracowanych bzdur”.
Eddie zadebiutował na scenie na londyńskim West Endzie w 1993 roku ze swoim show „Live at the Ambassadors”. Otrzymał za niego pierwszą British Comedy Award oraz nominację do prestiżowego Oliviera. Rok później zaprezentował show „Unrepeatable”, by następnie zagrać obok Lindsay Duncan w sztuce Davida Mameta „The Crypotogram” oraz przedstawieniu „900 Oneonta”. W 1995 roku wcielił się w tytułowego bohatera dramatu Christophera Marlowe’a „Edward II”. Z prezentowaniem swojego kolejnego show, „Definite Article”, za który dostał drugą British Comedy Award, nie ograniczył się do Wielkiej Brytanii - udał się m.in. do Nowego Jorku. Zaraz potem zadebiutował w amerykańskiej telewizji w jednym z odcinków „Opowieści z krypty” pt. „Confession”.
Po raz pierwszy na dużym ekranie pojawił się w 1996 roku w „Tajnym agencie” Christophera Hamptona, adaptacji powieści Josepha Conrada z Robinem Williamsem i Bobem Hoskinsem. Wcielił się w złowrogiego ambasadora-anarchistę Vladimira. Następnie przez miesiąc bawił nowojorską publiczność swoim przedstawieniem „Glorious”. W 1998 roku Todd Hayes powierzył mu rolę obrotnego menedżera w „Idolu”, filmie o czasach świetności glam rocka, w którym paradoksalnie nosił mniejszy makijaż niż pozostali aktorzy. Zaraz potem partnerował Umie Thurman i Ralphowi Finnesowi w pełnometrażowym „Rewolwerze i meloniku”, gdzie przeistoczył się w paskudnego, żującego gumę damskiego boksera, ochroniarza Seana Connery’ego. Następnie jego show „Dress to Kill” emitowane w HBO w 1999 roku przyniosło mu dwie nagrody Emmy: dla najlepszego aktora i scenarzysty. Komik pamiętał także o scenie, na której wystąpił jako... komik Lenny Bruce w przedstawieniu „Lenny” Petera Halla na West Endzie.
Rok 1999 zakończył dwoma rolami: złego króla disco Tony’ego Pompadour walczącego z Benem Stillerem, Geoffrey’em Rushem i Janeane Garofalo w „Superbohaterach”, oraz Petera Hume’a w „The Criminal”. Także w 2000 roku nie spoczywał na laurach. Zaczął od objeżdżania Ameryki ze swoim jednoosobowym przedstawieniem „Circle”. Potem sportretował niemego aktora Gustava von Wangenheima w „Cieniu wampira”, a następnie Charliego Chaplina w „Zakazanej namiętności” Petera Bogdanovicha. W komedii „Szpiedzy tacy jak my” z 2001 roku wystąpił obok Matta LeBlanca, a w „Revenger’s Tragedy” Alexa Coxa – obok Dereka Jacobi i Christophera Ecclestona. Przez drugą połowę 2003 roku prezentował Amerykanom, Australijczykom i Nowozelandczykom swoje show „Sexie”. Za występ w przeniesionym na Broadway przedstawieniu „A Day in the Death of Joe Egg” otrzymał w 2004 roku nominację do nagrody Tony.
W tym samym roku Eddie znalazł się w obsadzie „Ocean’s Twelve. Dogrywka” Stevena Soderbergha, a rok później - pełnometrażowego musicalu Johna Turturro „Romance & Cigarettes”. W 2006 roku użyczył głosu zgryźliwemu misiowi koala, Nigelowi, w animacji „Dżungla”, zagrał główny czarny charakter, Profesora Bedlama, w komedii Ivana Rietmana „My Super Ex-Girlfriend” z Umą Thurman, a także pojawił się w obrazie „Across the Universe”.
Eddie był bohaterem dwóch dokumentów: „TX”, zrealizowanego przez BBC, oraz „Glorious: The Road Movie”, wyemitowanego przez Channel 4. Był także narratorem filmu o Davidzie Bowie, będącym częścią serii „Legends” wymyślonej przez stację VH1.
Eddie bezskutecznie starał się o rolę w „Lidze niezwykłych dżentlemenów” oraz we „Władcy Pierścieni”.
Jego show mają pewne stałe elementy: odwołania do dżemu, banjo i bananów, do imion Jeff, Kev i Steve, oraz do historii świata i Biblii. Eddie często bawi się w mima, mówi pod nosem lub w obcych językach, zwłaszcza po francusku i niemiecku. Lubi naśladować głosy innych, szczególnie Jamesa Masona (gdy udaje Boga), Seana Connerego (gdy udaje Noego) oraz pani Badcrumble (co do jej faktycznego istnienia nie ma jednak pewności).
Linki:
http://www.joemonster.org/filmy/15445/Eddie_Izzard_Arka_Noego_(polskie_napisy)
http://www.joemonster.org/filmy/17648/Eddie_Izzard_Religia_w_Anglii
http://www.joemonster.org/filmy/16726/Eddie_Izzard_Psy_i_koty_polskie_napisy_
http://www.joemonster.org/filmy/14788/Eddie_Izzard_Achilles_polskie_napisy_
http://www.joemonster.org/filmy/14345/Eddie_Izzard_Igrzyska_na_haju_polskie_napisy_
http://www.joemonster.org/filmy/14707/Eddie_Izzard_Historia_Europy_(polskie_napisy)
http://www.joemonster.org/filmy/14948/Eddie_Izzard_Zdradliwe_urzadzenia_polskie_napisy_
Jest parę fragmentów przetłumaczonych, ale jest jego 7 skeczy. Mam nadzieję, że kogoś to zainteresuje
