Queen`s Gambit, The [Netflix]

[dziobak]

#
Genialna, osierocona dziewczyna zmaga się z nałogiem i próbuje zostać najlepszą szachistką świata.

Gambit Królowej [Netflix]
[2020]
Produkcja: USA
Gatunek: Dramat
Obsada:
Anya Taylor-joy ...
Bill Camp ...
Marcin Dorociński ...

[dziobak]

GE-NIAL-NE. Widać nawet Netflixowi coś świetnego potrafi wyjść. Polecam, 9.5/10

[grego1980]

Kurde.
wszędzie recenzje super są.

[sindar]

To czas się tym zainteresować...

[Macmax40]

Co prawda na razie po 3 odcinkach dopiero, ale dość daleko u mnie od zachwytów.
Owszem dobrze zrealizowany serial, ze świetną grą aktorską, jednakże taki jakiś nijaki, brakuje czegoś bardziej mrocznego, taki bardzo obyczajowy.
Brak w nim pieprzyka emocji.
Teoretycznie zgodnie ze sztuką szachową - spokojnie, bez nerwów, flegmatycznie. Czekam na więcej ikry.

[dziobak]

Macmax

Gatunek: Dramat

[...] dramaty filmowe dzielą się na filmy obyczajowe, społeczne (w tym dramaty sądowe) i psychologiczne.

[Macmax40]

Dziobak, definicję dramatu i obyczaju znam, ale spodziewałem się jakiejś brudnej, nieczystej gry, może jakiegoś szantażu, drapieżności, większego pokładu emocji. A jest tak bardzo grzecznie i kulturalnie.
Oczywiście nie jest to żadną wadą bo się dobrze ogląda, ale osobiście dla mnie to góra 8/10.

[dziobak]

No to wtedy byłoby kino sensacyjne, czego wyróżnikiem jest istotna rola intrygi.
Jesteś zepsuty przez zalew sensacyjnej, serialowej tandety po prostu i w miarę realne kino pozbawione tego elementu ciebie pewnie nie rusza.

[Macmax40]

Hehe, dobre.
Akurat nie bo bardzo lubię kino obyczajowe, ale z domieszką czegoś mroczniejszego, czegoś takiego ludzkiego (zawiść, szantaż, nagła śmierć itp).
I wreszcie w 4 epizodzie się doczekałem;) - nie będę spoilerował, ale ten epizod w pełni mnie zadowolił.

[dziobak]

Mi się podoba taka ogólna dynamika tego serialu, że początkowo mamy dziecko, potem dziewczynę, która jest singlem, walczy ze światem i na szachownicy. A potem okazuje się, że wspólna miłość do szachów pozwala także na wspólną grę, na inne spojrzenie na przeciwnika. Co dodatkowo jest skorelowane z jej osobistymi doświadczeniami. Walę ogólniki , żeby niczego nie spojlerować, ale jak dla mnie kapitalnie całość jest pomyślana, bo nie ma nudy.

[Macmax40]

Po całości przyznam że to dobry serial, wyzwala emocje, pokazuje że nawet szachy mogą być ciekawe, aczkolwiek dzisiaj już raczej nie aż tak jak to było w latach 1900-1990.
Od co najmniej 30 lat i zakończenia czasów "zimnej wojny" nie ma już takiego ciśnienia.
Do tego wszystkiego dochodzi świetna gra aktorska większości postaci (Dorociński akurat średnio, ale też niewiele miał do zagrania). To tyle z plusów.
Są też minusy, oczywiście moim zdaniem
- walka z uzależnieniem pokazana niezwykle pobieżnie i nieprawdziwie
- cały serial zbyt "ugrzeczniony", za mało ciemniejszej strony życia i ludzkich przywar
- mam nadzieję, że będzie kolejny sezon, bo zakończenie 1 sezonu jest dość mdłe.

[dziobak]

To jest chyba "limited series", czyli koniec. Zresztą o czym to miałoby być dalej, kiedy temat się właściwie wyczerpał i w jakiś sposób cała ścieżka głównej postaci doszła do końca.

Co do zakończenia, ja to czytam jako wybór: sława, spotkanie z prezydentem (który preferuje warcaby ) czy jednak po prostu gra w szachy z ludźmi. Dla mnie takie ostateczne dopełnienie tego, co już chwilę wcześniej było zarysowane, że podziały w świecie szachowym są sztuczne i zewnętrzne, że łączy wszystkich wspólna miłość do szachów. Jasne, że cukierkowe, ale chyba też i trochę prawdziwe i budujące - perspektywa jednostki wcale nie musi być zbieżna z polityką państw i prostym podziałem "my" i "oni". Ja tam znalazłem głębsze treści

[dziobak]

Taka ciekawostka, Radosław Wojtaszek, 2. miejsce w Polsce, 36. na świecie w szachach klasycznych dla Onetu:

Do tej pory wszystkie produkcje szachowe były bardzo źle zrobione od strony szachowej. Zagrywki, które były pokazane, były niezgodne z prawdą, może i prostackie. To tak, jakbyśmy kręcili film o koszykówce i rzut za trzy punkty byłby z odległości jednego metra od kosza. W "Gambicie Królowej" było inaczej. W scenach, gdy Beth spotyka się z Borgowem, odtwarzają po sześć ruchów i wszystko ma sens. Mogę zapewnić, że to były ruchy, sekwencje na najwyższym światowym poziomie. To naprawdę miało szachowy sens, także ruchy głównej bohaterki były coraz bardziej skomplikowane wraz z jej rozwojem. Dotyczy to także książek, które czytała – były ułożone faktycznie tak, jak mogłoby to wyglądać w przypadku przyszłego mistrza.

[sindar]

Zacząłem przygodę z tym serialem, faktycznie nieźle się to ogląda.
A tymczasem cudze chwalicie, a nie wiecie, że mamy naszego, lepszego mistrza...

[sindar]

Obejrzałem do końca, dobrze się oglądało - coś świeżego w ostatnich miesiącach - ale jako dzieło wybitne raczej go nie potraktuję.
Podpisuję się pod minusami Macmaxa, dodałbym tu też pokazanie ZSRR jako takiego wręcz raju dla szachistów - takie mocno kreskówkowe i mocno jednostronne to wyszło, podobnie jak rola Dorocińskiego - spodziewałem się po tej postaci większego dramatyzmu. No i końcowa rozgrywka dość przewidywalna.
I nie spodziewam się kontynuacji.