Superman & Lois [The CW]

[Lubec]

Superman I Lois [2021] [The CW]



Opis:
Po latach zmagania się z złoczyńcami, potworami siejącymi spustoszenie w Metropolis oraz zagrażającymi ludzkości najeźdźcami z kosmosu, Superman, czyli Clark Kent wraz z żoną, dziennikarką Lois Lane, przenoszą się do Smallville, gdzie stają twarzą w twarz z jednym z największych wyzwań – stresem, presją oraz złożonością bycia pracującymi rodzicami i wychowaniem dwójki nastoletnich synów.

Produkcja: USA,
Gatunek: Sci-fi,Przygodowy,Dramat
Obsada:
Tyler Hoechlin ... Clark Kent
Elizabeth Tulloch ... Lois Lane
Alex Garfin ... Jordan Kent
Emmanuelle Chriqui ... Lana Lang Cushing
Erik Valdez ... Kyle Cushing
Inde Navarrette ... Sarah Cushing
Wolé Parks ... John Henry Irons
Dylan Walsh ... Sam Lane
Sofia Hasmik ... Chrissy Beppo
Jordan Elsass ... Jonathan Kent


Niedawno na HBO pojawił się trzecie sezon serialu i od razu zabrałem się za oglądanie. Serial mimo tego, że produkowany dla The CW bardzo pozytywnie mnie zaskoczył od pierwszych odcinków, swoją dojrzałością, podejściem do poruszanych tematów i całkiem niezłymi efektami specjalnymi, które może nie są stosowane często, ale za to umiejętnie.
Warto też podkreślić, że nie jest to serial o Supermanie, ale o jego rodzinie, czyli Lois i dwóch synach Johnatanie i Jordanie, więc wątki obyczajowe będą tutaj na pierwszym planie spychając wątki dotyczace "pracy" Supermana" na dalszy plan. Nie znaczy to, że nie ma akcji, bo jest, czasami nawet bardzo imponująca, ale to zawsze rodzina będzie głównym motorem wydarzeń.

Zostały mi dwa odcinki trzeciego sezonu i szczerze mogę przyznać, że jest on jak dla mnie najlepszy i gdyby nawet finał serialu nie byłby zadowalający to i tak nie zmieniło by to mojego zdania.
Z dwóch głównych powodów: po pierwsze dostajemy tu według mnie jednego z najlepszych serialowych czarnych charakterów wśród seriali superbohaterskich, jakim jest Bruno Mannheim, wyśmienicie sportretowany przez Chada L. Colemana. Złożony, z odpowiednią motywacją i dwuznacznie moralny, który dla swoich bliskich zrobi wszystko.
Po drugie postawienie Lois w sytuacji, w której nawet Superman nie będzie jej w stanie pomóc. A jest to sytuacja, z którą borykają się kobiety na całym świecie

► Pokaż Spoiler

u Lois zostaje zdiagnozowany rak piersi w trzecim stadium

I to co dzieje się później sprawia, że jestem pod wrażeniem tego jak wątek ten przedstawili scenarzyści. Ukazany w sposób wiarygodny, ze smakiem i nie uciekający w tanie sztuczki z graniem na emocjach widzów, za pomocą pustych frazesów. Owszem emocji jest tutaj bardzo dużo, ale są one wiarygodne, a dialogi postaci nie uciekają w patos, a powiedziałbym nawet, że są oszczędne, ale swoją rolę spełniały, bo emocje były.
Nie grało by to tak dobrze gdyby nie dobra gra aktorska - a jest coś bardzo rzadko spotykanego w serialach superbohaterskich od The CW - cała główna obsada świetne się spisuje, ale w tym sezonie błyszczy Elizabeth Tulloch, której świetnie wtóruje wspomniany Chad L. Coleman.

Po finale może napisze coś więcej.

Jedyne co mnie na ten moment martwi to znaczące zmniejszenie budżetu dla czwartego sezonu, a co za tym idzie znaczne ograniczenie obsady, oby kreatywność scenarzystów została tutaj dobrze wykorzystana, bo chciałbym, żeby czwarty sezon był równie dobry jak trzeci.

[Lubec]

Musze przyznać, że finałowy sezon trzyma niezły poziom. Największa niewiadoma czyli Lex Luthor początkowo mi się gryzł z wyobrażeniem tej postaci (pewnie przez brodę), ale w ostatnim (czyli ósmym) odcinku stał się TYM Lexem, manipulującym i knującym, nie poddającym się emocjom (a przynajmniej mniej niż w początkowych odcinkach).
Po obniżeniu budżetu spodziewałem się że serial na tym ucierpi, ale poza krótszym sezonem, jest to prawie niezauważalne. Historia została rozpisana tak, by ograniczyć konieczność korzystania z efektów specjalnych, a jak już się pojawiają to trzymają się poziomu z poprzednich serii (który był całkiem niezły). Oczywiście niektóre postaci musiały ograniczyć swój czas antenowy, ale szczerze, to myślałem, że się ich całkiem pozbędą, gdzieś poza ekranem, ale rozwiązano to tak, że nie kłuje to oczy, a to już duży plus.
Im bliżej końca tym bardziej emocjonalnie i czuć, że to pożegnanie zostało przez scenarzystów dobrze przemyślane (no chyba, że w ostatnich dwóch odcinkach coś odwalą ). Kreatywnośc twórców została dobrze wykorzystana... i oby tak do samego finału.